Gdy wpisuje się w wyszukiwarkę "Bartosz Narożnik", ta podpowiada "narożnik Bartosz" z katalogu meblowego. Na najwyższym poziomie rozgrywek w Polsce rozegrał... kilkadziesiąt sekund. To był jeden jedyny mecz. Były zawodnik Widzewa, a obecnie czwartoligowego Nera Poddębice może nie zrobił wielkiej kariery piłkarskiej, ale ma za to ciekawe wspomnienia. No i jest kolejnym przykładem na to, że sportowiec może się przebranżowić na esportowca.
Dziś nie gra w ekstraklasie, choć reprezentuje barwy mistrza Polski. Nie w piłkę nożną, a w wirtualny futbol, czyli FIFA 19. Tam może grać Neymarem, Davidem De Geą, Kylianem Mbappe, czyli zawodnikami z zupełnie innej klasy niż ci, z którymi trenuje w rzeczywistości. Zapytaliśmy Bartosza Narożnika o to, jakim był piłkarzem i jak znalazł się na polskiej scenie FIFA.
Marcin Stus: Udało się chociaż dotknąć piłki w tym pamiętnym meczu w ekstraklasie?
Bartosz Narożnik: Niestety nie. Graliśmy przeciwko Piastowi Gliwice, w barwach którego występuję teraz w FIFA (Widzew wygrał 2:1 – przyp.red.). Piłki nie dotknąłem, ale zażarcie goniłem Gerarda Badię, żeby nie zrobił nam krzywdy swoim dośrodkowaniem. Piłka wyszła na rzut rożny dla Piasta, ale sędzia zakończył spotkanie. To taki mały epizod. Epizodzik.
W ekstraklasie rozegrałeś tylko ten jeden mecz? To była minuta?
Nawet mniej, dosłownie parę sekund.
Widzewowi pozostawałeś wierny przez wiele lat.
Od małego byłem w Widzewie, jeszcze jako junior grałem jako obrońca, potem przesuwano mnie do pomocy, a pięć lat przed debiutem w ekstraklasie zacząłem występować jako napastnik i tak już zostało. W piłkę gram nadal, obecnie mój Ner Poddębice znajduje się w czwartej lidze, czyli na piątym poziomie rozgrywkowym.
I po tamtym sezonie podziękowano ci w Widzewie?
To był sezon, w którym Widzew spadł z ekstraklasy. Powoli przy rządach pana Cacka klub poszedł na dno. Mi zaproponowano wypożyczenie do Pelikana Łowicz na rok. Gdy chciałem wrócić do Widzewa, to wszystko rozpadło się na dobre i musiałem sobie szukać klubu dalej.
Teraz to pewnie chętnie byś wrócił do Widzewa, prawda? Pełny, nowy stadion...
Teraz tam jest wielka presja. Mieszkam na co dzień w Łodzi, na Widzew chodzę, ale raczej rzadko, byłem na nowym stadionie raptem kilka razy.
To skąd się wziął pomysł na karierę w FIFA?
FIFA interesowała mnie od małego, w sumie jak większość dzieciaków. Grywało się z kumplami na informatyce – to były FIFA 2004, 2005, 2006... Kupowałem wszystkie części – najpierw na pececie, potem na PlayStation. Na konsolę przeszedłem dość późno, a tak na poważnie zainteresowałem się graniem dopiero przy poprzedniej edycji. Spodobał mi się pomysł wzięcia udziału w mistrzostwach Polski. Osiągałem niezłe wyniki na turniejach z kolegami czy na FUT Champions. Nie miałem nigdy konta na ESL-u, ale postanowiłem się zapisać. Udało mi się wywalczyć awans do najlepszej ósemki na mistrzostwach w Katowicach, tam niestety przegrałem z Miłoszem Bogdanowskim (obecnym kapitanem reprezentacji Polski – przyp.red.), ale dla mnie to i tak był ogromny sukces, bo z gracza zupełnie nieznanego wywalczyłem czołową ósemkę w Polsce w tak krótkim czasie.
Celem było Ekstraklasa Games, czyli połączenie sportu i esportu?
Nie wiedziałem, że pojawi się taki pomysł jak Ekstraklasa Games, ale zależało mi, by na polskiej scenie znowu się pokazać. Przez eliminacje udało mi się dostać do Piasta. Każdy klub wystawiał dwóch swoich przedstawicieli, a pozostałych dwóch wyłaniano właśnie w takich turniejach – jednego na PlayStation, jednego na XBoksie.
W Piaście opowiedziałeś wszystkim swoją historię? Bo ktoś musiał odkopać ten mecz, zrobić screena...
Czasami mówiłem chłopakom, że nie mogę czegoś zrobić, bo mam treningi, więc się pytali, gdzie gram, co trenuję i któregoś razu wspomniałem, że mam tę minutkę w ekstraklasie, i to przeciwko Piastowi, i dodajmy, że mecz można obejrzeć na YouTube, więc bez żadnego problemu go odkopano.
W rozmowie z Esportmania.pl ekspert i komentator Polsat Games analizuje najważniejsze wydarzenia minionego sezonu Ultraligi. Ponadto opowiada o tym, czym rożni się praca w Polsacie od tej w ESL.
Czasami nie jesteś w stanie oderwać się od komputera? Ostatni raport Światowej Organizacji Zdrowia informuje, że może to świadczyć o nałogu. WHO na dodatek wpisało uzależnienie od gier na listę chorób tuż obok hazardu. Skąd taka decyzja?
We wtorek w serwisie Weszło ukazał się wywiad z Sebastianem Krzepotą i Jarosławem "Pashą" Jarząbkowskim na temat testów tego utytułowanego gracza w x-kom AGO. O ile z rozmowy można było się dowiedzieć dużo ciekawych rzeczy, o tyle kilka spraw wydało nam się niewyjaśnionych. Postanowiliśmy dopytać dyrektora sportowego warszawskiej ekipy o kilka spraw związanych z Pashą i dalszym budowaniem drużyny.
Sytuacja polityczna w Hongkongu stała się bardzo gorącym tematem w świecie esportu po niedawnym incydencie który wydarzył się w trakcie turnieju Hearthstone'a. Podłoża całej sprawy nie są tak łatwe jak mogłoby się wydawać, a reakcje mogą zaważyć na rozwoju branży.
Patostreamy to transmisje internetowe, które, zgodnie z nazwą, promują patologię. "Idole" nastolatków urządzają na nich libacje alkoholowe czy nawet bójki, a do tego non stop przeklinają. Ministerstwo Cyfryzacji dostrzegło ten problem i ma zamiar go zwalczać.
Na MSI występują najlepsze drużyny i zawodnicy z całego świata. Jednak podczas tegorocznej edycji na pierwszy plan zdecydowanie wyszli midlanerzy. Caps, Faker, Rookie i Jensen należą do ścisłej elity, a ze względu na obecną metę ich rola jest ważniejsza niż kiedykolwiek wcześniej. Dlatego też o ocenę ich gry poprosiliśmy Gawła "Kashtelana" Paprzyckiego, midlanera Illuminar Gaming.
Turniej finałowy Good Game League elektryzuje fanów ze względu na rywalizujące czołowe zespoły CS:GO z Polski i Europy, ale w cieniu tego zamieszania jest nieoczywista bohaterka, Marta Powroźnik. Dziewczyna, która na ubiegłorocznej edycji tego turnieju pracowała jako wolontariuszka, a dziś wniosła puchar na główną scenę. Co więcej, od sierpnia zaczyna pracę w jednej z największych firm w tej branży. Jak to się stało, że w rok zrobiła taką karierę w świecie esportu? Co jest najtrudniejsze w pracy wolontariusza? Jak wyglądały jej początki w świecie gier? Między innymi o tym opowiedziała w rozmowie z nami.
Dla przeciętnego fana esportu w Polsce jedynym punktem sportów elektronicznych na mapie Polski są Katowice. Mało kto jest w stanie wskazać cykliczną imprezę z taką tradycją jak Intel Extreme Masters. Warto uzupełnić wiedzę, bo w Białymstoku od lat gości event pod nazwą East Games United.
Piraci z Karaibów, Elvis Presley, Władca Pierścieni... godzinami można wymieniać wszystkie nawiązania do popkultury, które pojawiają się w grach. Działa to też w drugą stronę - znane seriale, filmy czy zespoły muzyczne odnoszą się do wirtualnej rywalizacji. O tym zjawisku spokojnie można by napisać książkę, i to taką z samymi przykładami bez rozmaitych opisów. Tu pokażę Wam ciekawe nawiązania do popkultury w grach i vice versa. Na warsztat bierzemy najpopularniejsze tytuły zahaczające o esport - filmy, kreskówki, muzykę i całą resztę.
Nie każdy otrzymał od losu identyczne szanse. Niektórzy z nas rodzą się z chorobami, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie. Wśród nich jest jednak wiele walecznych osób, pragnących podążać w życiu za swoimi marzeniami. Ku nim dłoń wyciąga Japonia, która zorganizowała turniej dla niepełnosprawnych graczy.
Gry uzależniają, a od siedzenia przed komputerem krzywią się plecy i wysiadają oczy – z takimi stwierdzeniami gracze spotkali się w życiu nie raz. Co jednak na temat kontuzji związanych z esportem sądzą specjaliści?
Blizzard nawiązuje współpracę z szemraną firmą, która "dość luźno" podchodzi do tematu ochrony danych klientów. Gracze z kwartału na kwartał tracą zainteresowanie istniejącymi tytułami, a nowe pozycje nie są w stanie ściągnąć ich z powrotem. Zainteresowanie Overwatch League na Twitterze można poddać w wątpliwość, podobnie zresztą jak oglądalność na Twitchu. Do tego Blizzard nie jest w stanie dokładnie podać, ilu fanów było na pierwszych wyjazdowych spotkaniach OWL, dodatkowo pomijając fakt, że część wejściówek była bonusem do zakupów w GameStop-ie. Wymieniać można dłużej.
Nie każdy rodzic nadąża za tym, czym pasjonuje się jego dziecko. Czasami to właśnie młodzi ludzie wychodzą z inicjatywą i zapraszają mamę czy tatę do swojego świata. Tak właśnie postąpił William, zabierając swojego 65-letniego ojca na mistrzostwa świata w Rocket League, grę, która w niesamowity sposób łączy piłkę nożną z motoryzacją. Jak udało mu się przekonać zagorzałego fana lat 60' do zmiany swojego nastawienia? Dlaczego ludzie w ogóle chcą oglądać takie rozgrywki?
W katowickim Spodku mnóstwo Polaków wspierało swoje ukochane zespoły. W domach tysiące rodaków oglądało ich pojedynki na Twitchu. Doskonała forma faworyta turnieju wywołała szum w social media, również czarny koń nie dał za wygraną i przyciągnął do siebie nowych fanów. Tak na IEM Katowice 2019 prezentował się Counter-Strike: Global Offensive, podczas gdy DotA 2 świeciła pustkami. Zastanówmy się, czy w naszym kraju jest miejsce na drugą esportową produkcję od Valve.
W dzieciństwie choroba nóg uniemożliwiała mu aktywną zabawę z innymi dziećmi. Życie zmusiło go do znalezienia pasji, którą mógłby rozwijać, siedząc. Tak zaczęła się jego kariera jako profesjonalnego gracza. Choć przez wiele lat upadał, nigdy się nie poddał, dzięki czemu za siódmym podejściem wygrał mistrzostwa świata. Niedługo po tym stał się prawdopodobnie najbogatszym graczem na naszej planecie, lecz najważniejsze nie są dla niego pieniądze, a rywalizacja. Poznajcie Kuro "KuroKy'ego" Takhasomiego, legendarnego zawodnika DotA 2.
Zakłady bukmacherskie są wyłącznie domeną sportu? Najwidoczniej nie. Business Insider donosi, że wartość hazardu w esporcie wynosi... miliard dolarów! Jak to jest, że ludzie wrzucają w wirtualną rywalizację swoje pieniądze, często na ślepo, żeby poczuć trochę adrenaliny i spróbować swojego szczęścia? Jakie rozgrywki cieszą się największym uznaniem ryzykantów?
